Dzisiejszym robotnikom nie towarzyszą pochwalne pieśni. Mogą jedynie wspierać się nawzajem pocieszeniem, że praca, nawet ponad siły, jest lepsza, niż żadna…
Grupa ukraińskich mężczyzn całymi dniami naraża życie w nieczynnych, grożących zawaleniem biedaszybach. W Indonezji robotnicy pracujący przy wydobyciu siarki wdychają gorące, trujące opary nad kraterami czynnych wulkanów. Droga w dół to równie wielkie ryzyko. Krew, ogień i potworny smród – rzeźnia w Nigerii to piekło na ziemi. Gołymi niemal rękami Pakistańczycy wydzierają starym statkom kawałki metalu. Chińscy hutnicy ze strachem postrzegają siebie jako ginący gatunek…
Pięć portretów ciężkiej fizycznej pracy – w zmechanizowanym świecie 21. wieku coraz mniej widocznej.

W 1935 roku radziecki górnik Aleksiej Stachanow stał się bohaterem ludzi pracy. Ustanowił rekord nie do pobicia - 102 tony węgla w czasie jednej zmiany. Niespotykany wyczyn zapewnił mu wieczną chwałę gwiazdy i bohatera. Wszedł do legendy. .. Jego imię otrzymało miasto w Donbasie, jego imieniem nazwany został cały ruch. Chwałę bohatera sławi olbrzymi pomnik.

Krasnyj Łucz, Ukraina.
Dzisiaj Tatiana, Wołodia i Wasilij pracują nieopodal miejsca, gdzie padł słynny rekord. Wydobywają węgiel z dołu, który wykopali własnymi rękami. Miniszyb ma tylko 16 cali. Jest tyle węgla, że wystarczy na skromne potrzeby. Jest tyle nadziei, że wystarczy, aby pogodnie patrzeć w przyszłość. To nowi BOHATEROWIE Donbasu.

Wschodnia Jawa, Indonezja.
To już trzydzieści lat, jak Pak Augus wydobywa siarkę z krateru na szczycie góry Kawah Ijen. Każdego dnia dźwiga na plecach dwa kosze
połączone jarzmem, znosząc urobek do doliny u stóp góry. Za każdym razem jego plecy muszą wytrzymać ciężar 70 – 100 kg. Dla turystów chętnie odwiedzających te rejony Pak Augus stanowi ogromną atrakcję turystyczną. Turyści chętnie podziwiają, zaczepiają i fotografują robotników – DUCHY minionej epoki.

Bunmi Onokoy wraz z pozostałymi robotnikami pieką, myją, obdzierają ze skóry, porcjują, handlują, pilnują, przewożą – każdego dnia od rana do północy. W ciągu jednego dnia pracy są w stanie sprawić, że 350 kóz i prawie tyle samo byków zamienia się z żywych zwierząt w czyste, gotowe do spożycia mięso. Port Harcourt, Nigeria. Robotnicy są tu dumni, hałaśliwi i weseli. Są pełni wiary w siebie
i siły. Jak LWY. Dzięki nim ich rodacy mają co jeść.

Dawa Khan tak naprawdę jest rolnikiem. Jednak zbiory nie są wystarczające na tyle, by zapewnić utrzymanie, Dawa zatem przybywa, by pracować w Gaddani (Pakistan) . Wraz z setkami innych robotników praktycznie gołymi rękami rozbiera na części stare tankowce. Silna wiara w Boga i równie silne poczucie BRATERSKIEJ wspólnoty dają im siły do codziennej walki z licznymi niebezpieczeństwami, jakie
czyhają na nich w pracy.

Tymczasem w Chinach rodzi się PRZYSZŁOŚĆ. W stalowniach Angang (prowincja Liaoning) ludzie wierzą w ekonomiczny boom i lepszą przyszłość. Mocniej wierzą w nowoczesność, wiedzę i technologię, niż ślepe zaangażowanie. Stawiają na nowe piece o swojskich imionach w rodzaju „Nowy nr 1” i na osobowość. Wszystko przez Chińczyków i dla Chińczyków.

Dla okolic Duisburga w Niemczech przyszłość już nadeszła. Tu piece, które dawno zostały zamknięte – nocami ożywają feerią oślepiających, fantastycznych kolorów. Zielone, czerwone, niebieskie i żółte olśniewające światła sprawiają, że rdza wydaje się znikać.

W miejscu, które było niegdyś olbrzymim miejscem pracy, dzisiaj króluje plac zabaw. Każdej soboty młode pary przychodzą pod pomnik Stachanowa świętować najpiękniejsze chwile swojego życia.

tekst: kinopodbaranami.pl