"Po drugiej stronie łóżka" opowiada historię dwóch par i ich przyjaciół. Wszyscy oni szukają miłości i, zdaje się, znajdują ją zbyt często. Prowadzi to niestety do ciągłych kłamstw, niekończącego się oszukiwania i spontanicznego łączenia się w pary.
Javier (Ernesto Alterio) i Sonia (Paz Vega) są parą z długoletnim stażem. Ich życie wydaje się perfekcyjne. Z kolei najlepszy kumpel Javiera - Pedro (Guillermo Toledo) i jego dziewczyna Paula (Natalia Verbeke) są ze sobą niezbyt długo, a właściwie byli, bo właśnie boleśnie się rozchodzą. Paula zakochała się w innym. Opuszczony Pedro, ze złamanym sercem, postanawia za wszelką cenę dowiedzieć się kim jest ten, który odebrał mu kobietę. Nie domyśla się nawet, że jego rywalem jest jego najlepszy kumpel - Javier.
I tak zaczyna się seria zabawnych intryg rodem z klasycznej farsy, połączonych jednak z dylematami współczesnego związku. W fabułę zaangażowanych jest nie tylko czworo głównych bohaterów. Są jeszcze: Rafa (Alberto San Juan) - kumpel Javiera i Pedra, przesadnie wesołkowaty i eksponujący swój wizerunek macho (w rzeczywistości maskujący zranione serce i wielką niepewność); Pilar (Maria Esteve) - zapamiętała romantyczka, szukająca miłości w złych miejscach; no i Sagaz (Ramon Barea) - postrzelony prywatny detektyw, który ma obsesję spiskowej teorii dziejów i spiskowców szuka za każdym rogiem. Partnerzy wciąż się zmieniają i zamieniają, szukają się, ukrywają, oszukują wzajemnie. Jednym słowem udowadniają, że nigdy nie wiesz kto za chwilę może znaleźć się po drugiej stronie łóżka. Niesieni emocjami bohaterowie (co zważywszy na okoliczności spotykające ich co krok dzieje się bardzo często) tańczą i śpiewają. Usłyszymy zarówno klasyczne utwory topowych hiszpańskich artystów: Tequila, Kiko Veneno, Los Rodriguez, Mastretta, jak i napisane specjalnie dla filmu przez Coque Malla, a zatańczone w choreografii Pedro Berdayesa. Jak mówią filmowcy "Po drugiej stronie łóżka" przypomina musical, ale nim nie jest. A może jednak jest ...
Przy pracy nad filmem spotkali się czołowi przedstawiciele hiszpańskiego przemysłu filmowego. Reżyser EMILIO MARTINEZ-LAZARO jest jednym z najlepszych hiszpańskich reżyserów komediowych. Na swoim koncie ma m.in. nagrodzony Złotym Niedźwiedziem na festiwalu w Berlinie film "Las palabras de Max". Scenarzysta DAVID SERRANO jest debiutantem w pełnym metrażu. Autorem zdjęć jest JUAN MOLINA, a muzykę skomponował ROQUE BANOS, autor m.in. muzyki do filmu Carlosa Saury "Goya in Bordeaux".